6.
ONVERWACHTS WORDT HET ZONLICHT ORANJE onverwachts worden de schaduwen paars onverwachts gaat de wereld op een afstand staan en het kan zomer zijn en het kan regenen en het kan een dorpsstraat zijn of de bekende kamer en men kan boodschappen doen en praten gaan liggen staan maar het is anders en het leven is het leven niet meer maar anders en van ergens god weet waar onzichtbaar onhoorbaar achter de horizon of onder de aarde begint het geluid van een sneltrein over een vlakte alle andere geluiden te verminken
ZIJN NOG DE STRATEN NAT IN HOLLAND ALS HET REGENT?
de lange pullman van het heimwee rijdt weer
over de vlakten zonder einde
richtingloos
en ongeacht de rode seinen
seinen
zijn nog de straten nat in holland als het regent?
vanavond rijdt weer de lang pullman
van het heimwee richtingloos
en stuurloos
over de rode vlakten
door alle seinen
seinen
zijn nog de straten nat in holland als het regent?
o opnieuw rijdt de stuurloze pullman
van het heimwee
over de lange vlakten van deze avond
dwars door tijds fata morganas
spreekt men nog nederlands in nederland?
o eindeloos eindeloos
pullmant de blinde sneltrein
van het heimwee weer
over de vlakten der drogbeelden
dwars door alle seinen
van een leed dat vergeten wil zijn en
van een leed dat zich wil vergeten
stormt weer het blinde avondheimwee
over de stuurloze vlakten der beelden
rood door alle dwarse drogbeelden
van een leeg leed
(120-21)
8.
EN OPDAT NOOIT – WANNEER IEMAND NAMEN van doden onnut gebruikt te ener meerdere glorie – zij zinloos zullen ontwaken of verontrust wentelen heb ik een bezweringsformule bedacht
SLOAP MOAR OABEL TASMAN
o sloap moar oabel
dei van oes gingng
mit kroost en raive of zunder
ebbn naander zeekeraid in d kop
en gain moud in de baalge
eur raize is minder
as van slochter noar stad
en weeromme
zai wolln van daine waige
in daander
en slikkn alweer
op d doeme om
eur piene is kinderpiene
veur n zaalfie
n doetje van moeke
sloap moar oabel tasman
o sloap moar oabel
(124)
9.
REGERINGSBERICHT AAN MIJN VRIENDEN OM hen te zeggen dat ik ben weggegaan zonder de geringste notie van wat mij te wachten zou staan (zoals alle emigranten) en dat ik dit aanvaard heb als de ogen van een geworpen teerling (zoals alle emigranten moeten) en dat ik bouw op de winst ervan en niet op het verlies (zoals alle emigranten zouden moeten) en dat ik rebelleer
Na het dertienmaandse wee
een wereld ondersteboven
leven op een haarlijn
bouw ik uit een paar beschadigde handen
een weg
een verte
een borduurpatroon voor liefde
IK BEN BEZIG
huizen heb ik geverfd
en betimmerd
ik heb mijn zweet vermengd met de grijze metaal-
verf der golfijzeren daken
van smorgens zeven tot savonds zeven
en zeven dagen in de week
ik wilde de hemel blauwverven
maar ik kon de eigenaar niet vinden
en geen estate-agent weet ervan
ik ben bezig
kranten heb ik gezet
en opgemaakt
ik heb boekjes gezet voor loges van vrijmetselaars
opdat de voorzitter genoemd zou zijn
en de secretaris
en al de worshipful brothers
en brethren
broederlijk
een
voor
een
onder
elkaar
ik wilde een vers zetten dat de wereld zou omvormen
maar tot schrijven werd mij geen tijd gelaten
ik ben bezig
ik heb engels geleerd
in woord en daad
en hollands gepraat met verlorenen
geargumenteerd met Raymond Glass
over de nutteloosheid van de canvaspainting
en kunst als een eenmansweg ten bate van de wereld
ik moet nog leren een auto te kopen
voor zaken en kinderen
luister
ik ben bezig
ik moet nog europeaan zijn onder de barbaren
ik moet nog denken
europa
europa
ik moet nog mijn eenmanseuropa verdedigen
tot een toevlucht voor allen
en ik moet nog papieren brieven schrijven
aan jan g elburg en gerard diels
aan salvador hertog en aan mijn moeder
aan anton bigot en aan hugh jans
en aan bert schierbeek mijn schizofrater
en ik moet nog aan willem schouten zeggen:
ik heb mijn lot in eigen hand genomen
en dit heb ik er nu van
ik rijd langs mona vale warriewood narrabeen
collaroy dee why brookvale
door de zuivere australische morgen
peinzend over een boek van andré breton
door een landschap van beboste heuvels en rotsen
en de vruchtbare grond der valleien
onder een zon van een heel jaar
om een dag te gaan werken met hoofd en handen
om een dag te gaan werken voor het brood van morgen
om een dag te gaan werken aan mijzelf
om een dag temeer
en de wereld is dan en daar opnieuw geschapen
in geel blauw en groen
in een morgen van rijkdom
spel ik een woord
een klaarheid
een reden temeer
(125-28) |
6.
Unexpectedly the sunlight turns orange unexpectedly the shadows turn purple unexpectedly the world goes to stand at a distance and it may be summer and it may be raining and it may be a village street or the familiar room and one may be shopping and talking lying down standing but it is different and life is no longer life but different and from somewhere god knows where invisibly inaudibly behind the horizon or under the earth the sound of an expresstrain over a plain begins to mutilate all other sounds
ARE THE STREETS STILL WET WHEN IT RAINS IN HOLLAND?
the long pullman of homesickness rides again
over the plains without end
without direction
and disregarding the red signals
signals
are the streets still wet when it rains in holland?
tonight rides again the long pullman
of homesickness without direction
and out of control
over the red plains
through all the signals
signals
are the streets still wet when it rain in holland?
o again rides the out-of-control pullman
of homesickness
over the long plains of this evening
right through time’s fata morganas
do they still speak dutch in the netherlands?
o endless endless
pullmans the blind expresstrain
of homesickness again
over the plains of the false images
right through all the signals
of a sorrow that wants to be forgotten
of a sorrow that wants to forget itself
storms again the blind evening-homesickness
over the directionless plains of images
red through all the wrong-headed false signals
of an empty sorrow
8.
AND SO THAT – WHEN SOMEONE TAKES IN VAIN THE NAMES of the dead for someone’s greater glory – they will never wake senselessly or restlessly turn in their grave I have invented a formula of exorcism
JUST SLEEP ABEL TASMAN
o just sleep abel
who left home
with offspring and tools or without
having another certainty in the head
and no courage in the belly
their journey is less
than from slochteren to town
and back
they want to move from one cradle
into the next
and suck already
on their thumb for
their pain is children’s pain
for a salve
a kiss from mummy
just sleep abel tasman
o just sleep abel
9.
GOVERNMENTAL MESSAGE TO MY FRIENDS TO TELL them that I have gone without the least notion of what would await me (as all emigrants do) and that I have accepted this as the dots on a cast die (as all emigrants must) and that I build on the gains of that and not on the loss (as all emigrants ought to) and that I rebel
After the thirteenmonths pain
a world upside down
living on a hairline
I build out of a pair of damaged hands
a road
a distance
an embroidery pattern for love
I AM WORKING
houses I have painted
and clad
I have mingled my sweat with the grey roofpaint of the corrugated iron roofs
from seven in the morning to seven in the evening
and seven days a week
I wanted to paint the sky blue
but I could not find the owner
and no estate agent knows anything about it
I am working
I have type-set newspapers
and edited them
I have set booklets for freemasons
so that the chairman would be mentioned
and the secretary
and all the worshipful brothers
and brethren
brotherly
one
after
one
under
each
other
I wanted to set a verse that would transform the world
but for writing they left me no time
I am working
I have learnt english
in word and deed
and spoken dutch with lost ones
argued with Raymond Glass
about the uselesness of canvaspainting
and art as a solitary way for the good of the world
I still have to learn to buy a car
for business and children
listen
I am working
I still have to be european among barbarians
I still have to think
europe
europe
I still have to defend my onemaneurope
as a refuge for all
and I still have to write paper letters
to jan g elburg and gerard diels
to salvador hertog and to my mother
to anton bigot and to hugh jans
and to bert schierbeek my schizofrater
and I still must say to willem schouten:
I have taken my fate into my own hands
and this is where it got me
I drive slowly by mona vale warriewood narrabeen
collaroy dee why brookvale
through the pure australian morning
pondering a book by andré breton
through a landscape of wooded hills and rocks
and the fertile soil of the valleys
under a sun of an entire year
for a day of work with head and hands
for a day of work for the bread of tomorrow
for a day of work at myself
for a day once more
and the world is then and there created anew
in yellow and blue and green
in a morning of wealth
I spell a word
a clarity
one more reason
|
